Een interview met Textile Artist Christ
Christ maakt unieke draagbare ontwerpen door de meest ingenieuze patronen te vormen. Voor The Life of Food creëerde ze niet alleen de kostuums voor de performance artists, maar droeg ook bij aan de realistaie van grote ruimtelijke werken. Onder haar handen transformeren platte stukken textiel in 3D meesterwerken.
Sinds 2013 is Christ ook oprichtster en hoofdontwerpster van het modelabel Chairmelotte.
''Vanaf dat moment was ik niet meer te stoppen en begon ik de fijne kneepjes van het patroonontwerpen onder de knie te krijgen.''
Je ontwerpt nu de kleding voor The Food Art Experience. Je ontwerpt al langer kleren, vertel eens wat over je achtergrond in kleding design?
Al heel jong hielp ik mijn moeder met het uithalen van verkeerde stiksels wanneer ze werkte aan bruidsjaponnen en ander naaiwerk. Zelf begon ik pas echt met naaien in mijn studententijd op een simpele geleende naaimachine. Vanaf dat moment was ik niet meer te stoppen en begon ik de fijne kneepjes van het patroonontwerpen onder de knie te krijgen.
Werken met kant en klare patronen was leuk om mee te beginnen, maar mijn enthousiasme komt pas echt tot uiting wanneer ik het 3D ontwerp helemaal naar mijn hand kan zetten. Ik laat het aansluiten bij het lichaam en de benodigde functies. Het maakt een gigantisch verschil in hoe je er uit ziet als je maatkleding kunt dragen.
In 2013 startte ik het modelabel Chairmelotte waarbij ik de kunst van het patroon maken inzet voor het maken van rolstoelmode. Het begon ermee toen ik in 2012 een vrouw tegen kwam in een rolstoel. Ze had echt haar best gedaan om er goed uit te zien. Maar desondanks zat haar jurk niet comfortabel en flaterend. Ze gleed als het ware uit haar jurk. Haar hele lichaam moest iedere keer omhooggetrokken worden en de jurk zat dan bij haar schouders omhoog gepropt. Het zag er verschrikkelijk uit.
Ik raakte met haar in gesprek over de jurk. Ik dacht, daar moet wel een technische oplossing voor te vinden zijn. Toen heb ik inderdaad een studie gemaakt van haar lichaam, haar stoel, de mogelijkheden en de onmogelijkheden. Aan welke eisen moest de jurk het voldoen om wel fijne mooie kleding te zijn? Er waren ook nog een hele hoop praktische zaken, zoals naar de wc gaan en zelf aan- en uitkleding met weinig spierkracht. Dat leidde tot het eerste rolstoelkleding ontwerp van waaruit Chairmelotte is ontstaan.
Verder heb ik een voorliefde voor kledingstukken die normaal niet gecombineerd worden als een geheel. Zo ontwierp ik een ‘suitdress’. Deze jurk is een combinatie van een jasje en een jurk waarbij het jasje overloopt in de jurk. Voor The Life of Food ontwierp ik zo ook een combinatie van een sloof en vestje voor in het kunstwerk Eating of Food.
Wat maakt het creëren van patronen zo leuk?
Al heb ik al eindeloos veel kledingstukken gemaakt, het blijft altijd magisch om van platte stof een 3D vorm te maken. Daarbij zijn ook alle lichamen anders. Het vertalen van de, toch eigenlijk wel vreemde lichaamsvormen van de mens, naar een uitgeklapte platte versie blijft fascineren.
Kleding volgt natuurlijk niet alleen het lichaam. Kleding kan juist vorm geven aan een lichaam. Bij het ene lichaam moet een naad net iets verder naar onder, opzij of iets meer krom gestikt worden dan bij het andere lichaam om het op zijn mooist te flateren.
Voor The Food Art Experience gebruik ik de kunst van het patronen maken niet alleen om de kostuums bij de lichamen aan te laten sluiten, maar ook om nieuwe vormen te creëren. Zo worden de bedienende artiesten meer dan alleen een persoon.
Waar heb je allemaal rekening mee gehouden bij het ontwerp van de kostuums voor The Food Art Experience?
De kostuums moeten vanzelfsprekend aanvoelen voor de bezoekers. Juist om deze vanzelfsprekendheid te bereiken gaan er heel veel ontwerpstappen aan vooraf. Dingen die net niet kloppen vallen op.
Voor het ontwerp voor de kostuums ín de kunstwerken, die worden gedragen door de perormance artists, is er een nauwe samenwerking met zowel de food artist als de performance artiesten. Zo ontstaat er echt een geheel waarbij alle elementen kloppen.
Voor de outfits voor in het kunstwerk Eating of Food ben ik begonnen met een onderzoek naar verschillende soorten werkkleding die gebruikt wordt in bestaande horeca. Deze input heb ik gebruikt om een artistieke versie te creëren die voor bezoekers nog steeds herkenbare elementen bevat.
De kleding die gedragen wordt moet er niet alleen aantrekkelijk uitzien, maar ook praktisch zijn in een eetomgeving. Daarom gebruikte ik bijvoorbeeld vegan leather, een materiaal dat gemakkelijk hygiënisch kan worden afgenomen.
Je helpt ook een handje met de textiel elementen van de installatie kunstwerken, hoe is dat?
Normaal maak ik kleding die mensen kunnen dragen, dus op het formaat van mensen. Zonet heb ik meegeholpen voor The Food Art Experience om een gigantische beweegbare ‘tent’ in elkaar te stikken van bijna 5 meter doorsnede. Alhoewel het nadenken over de stiksels en in welke richting de stof zich beweegt hetzelfde blijft, is het werken op deze schaal toch wel echt iets anders! Alleen al het optillen van de stof om het onder de naaimachine te krijgen is al zwaar omdat er gewerkt wordt met meer dan 70 vierkante meter aan elkaar gestikte stof voor dit ene kunstwerk
Op dit moment richt Chairmelotte zich niet alleen meer op rolstoelmode, kan je daar meer over vertellen?
Of je nu in een rolstoel zit of niet, passende maatkleding maakt iedereen mooier en zelfverzekerder. Ik heb een bijdrage geleverd aan de emancipatie van mensen in een rolstoel, door het label voor zittende mensen ook open te stellen voor lopende mensen. De oude webshop met ‘confectie rolstoelmode’ is gesloten zodat ik me volledig kan richten op écht maatwerk. Hiermee is er meer contact met de klant en kan ik voor ieder lichaam eerst een ‘paspop’ creëren die de lichaamsvormen in alle richtingen vastlegt. Dan past de kleding nog beter dan wanneer je alleen met een meetlint een aantal maten opneemt.
